5 & 6 november 2022 Kunstlijn Haarlem in Santpoort-Noord

Kunstlijn Haarlem

De Dorpskerk in Santpoort-Noord neemt ook dit jaar deel aan de Haarlemse Kunstlijn. Dit jaar de tentoonstelling samengesteld met het thema van de Kunstlijn 2022  !!! STILTE !!!. Kunst van lokale kunstenaars staat tijdens dit weekend centraal. In de Dorpskerk treft u onder meer schilderijen en ruimtelijk werk. 

Tijdens de Kunstlijn laten Maartje Blans, Penny Johnson, Rian Peeperkorn en Bob Wielaard de stilte in al zijn schoonheid, en in verschillende vormen en materialen zien.

Met zondagmiddag een muzikale afsluiting door Irene Molenaar en Anja Jansen (klarinet)

Dorpskerk Santpoort Noord,
​Burg. Enschedélaan 65

zaterdag 5 november 2021 van 11.00 - 17.00 uur
zondag 6 november 2021 van 11.00 - 17.00 uur
Toegang gratis

Stilte is belangrijker dan ooit. Hoe kun je jezelf staande houden in een wereld vol lawaai? Volgens veel schrijvers en kunstenaars zit de stilte in onszelf. De kunst is om er naar te luisteren. Je kunt niet wachten tot het een keer rustig wordt. 
​
Stilte, of je die nu zoekt op een zeilboot, in de natuur, in een boek, galerie, museum of tijdens een wandelingetje naar je werk, hebben we hard nodig. 'Silentio et tenebris spiritus alitur' ofwel stilte en duisternis voeden de geest zoals een bekend aforisme van Plinius luidt.

De Noorse schrijver en ontdekkingsreiziger Erling Kagge wandelde in vijftig dagen zonder gezelschap en radio naar de Zuidpool. Over de wekenlange trektocht over Antartica schreef hij: “De wereld waar ik deel van uitmaakte viel me meer en meer op, omdat ik noch werd afgeleid, noch verstoord. Ik was alleen met mijn eigen verbeelding en gedachten. Hoe stiller het werd, hoe meer ik hoorde.”

Niet iedereen kan het zich veroorloven om lange solitaire reizen maken. Zijn er alternatieven? Welke wegen blijven over om ontdekkingsreiziger in je eigen stad te worden? Wat betekenen stilte en duisternis in een Haarlem dat steeds meer versteend raakt en steeds minder donkerte laat staan duisternis kent?

Tijdens de Kunstlijn laten Maartje Blans, Penny Johnson, Rian Peeperkorn en Bob Wielaard de stilte in al zijn schoonheid, en in verschillende vormen en materialen zien.

De expositie is samengesteld door curatoren Liesbeth Heerink en Joop Vermeij.

Maartje Blans

Maartje Blans’ werk bestaat uit schilderijen op doek, houten paneel, papier en/of glas, die verband houden met de thema’s kwetsbaarheid, tijdelijkheid en de schoonheid van vergankelijkheid. Om dit tot uitdrukking te brengen, speelt ze met verschillende materialen, gelaagdheid, schaduw, licht, lijn, kleur en ruimte. De resultaten zijn ongebruikelijke "schilderijen" met een zeer sculpturale aard.
 
Lopend door de natuur wordt Blans geraakt door verweerde boombasten, het lijnenspel van takken, de wolken en de zee. “De fragiliteit en tegelijkertijd de veerkracht van de natuur fascineert me en is een belangrijke inspiratiebron voor mijn werk”.

Blans heeft ruim 5 jaar in Beijing gewoond en gewerkt. Door haar verblijf in China en de dialoog met de Oosterse cultuur is zij nieuwe materialen gaan verkennen en is zij ruimte en leegte anders gaan zien en is ze die bewuster gaan uitwerken.
 
Haar werk was te zien tijdens de Venetië Biënnale 2015, in Museum Flehite, Museum Kranenburgh, tijdens de wereld EXPO in Shanghai, Art Beijing en Art Taipei en op tal van solo- en groepstentoonstellingen wereldwijd.
​
​Voor meer informatie www.maartjeblans.nl.

Bob Wielaard

​Verloren [in] landschap​

Met deze serie monochrome landschapsfoto’s laat Bob Wielaard een verandering zien van zijn gedachten over en benadering van landschapsfotografie. Tijdens het dwalen door het landschap ervoer hij de onmogelijkheid van het fotografisch vastleggen van de ruimtelijkheid van wat we een landschap noemen.
Vanuit die twijfel ontstond zo een meer intuïtieve benadering. Het landschap bleek geen ‘dingheid’ te bezitten dat je eenvoudig kunt vastleggen.
Het dagenlang in eenzaamheid doorbrengen in een omgeving die het ene moment prachtig is en het andere moment bedreigend; de onverzettelijke aanwezigheid, de hardheid en structuur van het land en de grilligheid in vorm zorgden voor een ontregelende ervaring. Wat ìs een landschap en dàt het er is, de verbazing daarover. De fysische ervaring is voor hem belangrijker geworden dan een esthetische beleving.

 
Tijdens dat dolen door het landschap ontstonden vragen als hoe we ons verhouden tot de natuur, hoe gaan we om met onze biotoop in een tijd waarin al gesproken wordt over ecocide en hoe verhoudt de natuur zich tot ons? Wij ‘gaan de natuur in’, maar zijn we inmiddels niet hopeloos verdwaald? En wil de natuur ons nog wel ontvangen of wordt ze steeds weerbarstiger?
 
Wat me boeit is het deel van de nacht vlak voordat de ochtend aanbreekt, een soort tussentijd. Zo vlak vòòr de dageraad sluieren werkelijkheid en tijd. De tijd die langzaam wordt opgestart wanneer het licht van achter de planeet zichtbaar wordt, de laatste stilte voordat het lawaai van de dag weer losbarst. Met het daglicht begint ook de tijd weer te lopen.
’s Nachts heerst er een diepe traagheid, het ontbreken van werkelijkheid en tijd.
 
Al zijn foto’s zijn afgedrukt in zwart wit. Enerzijds ontstaan vanuit een doka praktijk waarin hij altijd al zijn foto’s zelf afdrukte, maar vooral ook omdat hij ontdekte dat kleur niet werkt. Het suggereert het weergeven van een werkelijkheid, van iets dat we geneigd zijn écht te noemen. Iets dat direct herkenbaar is. De abstraherende werking van zwart wit past beter bij de intentie en ervaring van zijn reizen.

 Voor meer informatie www.bobwielaard.nl

Rian Peeperkorn

Ik werk in diverse kunstdisciplines met een sterke voorkeur voor het werken met klei. Mijn werk kenmerkt zich door een minimalistische stijl, wat betreft materiaal, kleur, vorm en thema. Klei is als materiaal voor mij fascinerend en mooi vanuit zichzelf. Wat mij betreft hoeft de klei alleen maar vorm te worden gegeven en niet of nauwelijks worden bewerkt. De pure klei is in mijn werk altijd zichtbaar. Ik werk voornamelijk met zwart en extra wit bakkende steengoed klei. De zwartbakkende klei werk ik gedeeltelijk af met een transparant glansglazuur en de witbakkende klei decoreer ik met een sinterende zwarte engobe (gekleurde slib). Deze beide manieren van werken laten na de stook van 1220 graden een mooie diepzwarte kleur zien. De elementen in mijn verstillende ‘stillevens’ draai ik op de pottenbakkerschijf en plaats deze in verschillende composities in een houten omlijsting van zwart MDF. Met mijn kleine installaties wil ik dat de kijker nieuwsgierig wordt. Naar mijn mening roept vooral de kleur zwart deze nieuwsgierigheid op.
Met mijn abstracte tweedimensionale werk, grafiek, digitale tekeningen en collages breng ik het beeld terug naar de essentie en wil hiermee dezelfde onderzoekende blik oproepen.
Voor al mijn werk geldt dat hoe langer je er naar kijkt hoe meer je de verstilling zal ervaren.

In 1987 ben ik afgestudeerd aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven afd. Productontwerpen. Na en tijdens mijn werkzame periode als product vormgever, ging mijn interesse steeds meer richting de autonome kunst. Door veel te experimenteren met verschillende disciplines, materialen, vormen en stijlen heb ik  deze interesse verder onderzocht en ontwikkeld. Uit al deze jarenlange ervaringen is uiteindelijk een visie ontstaan wat ik met mijn werk wil uitdragen. Het kader dat ik heb opgesteld helpt mij in mijn verdere ontwikkeling en houdt mij scherp binnen mijn disciplines keramiek, schilderen, grafiek en collages om een duidelijke eigen stijl te creëren. Sinds 2010 heb ik gekozen om mijn focus volledig op de beeldende kunst te richten en ben ik als professioneel beeldend kunstenaar met mijn werk naar buiten getreden.

Sinds 2018 ben ik lid van de landelijke kunstenaarsvereniging LKG De Ploegh. .
​Voor meer informatie klik rianpeeperkorn.nl.

Penny Johnson

Penny Johnson, geboren 1947 in Schotland – wereldburger – kunstacademie in Londen 1975.
 
Ik heb met diverse kunstdisciplines gewerkt, waarbij het aquarelleren de belangrijkste rol heeft gespeeld.  Mijn werk kenmerkt zich door een steeds terugkomende essentie van het ruimtelijke, van diepte en continuïteit dat in zowel mijn schilderijen als in mijn MDF-beelden terug is te zien.
 
Nadat ik In 1977 naar Nederland kwam, vestigde ik mij in julie 1978 in Amsterdam en heb regelmatig heb ik geëxposeerd over heel Nederland.
In het najaar van 1992 verhuisde ik naar Haarlem. Hier vond ik een stabiele basis voor een dynamisch leven als kunstenaar en (aquarel) docente.
 
Van 1985 tot 2008 heb ik ook als deeltijd Creatief Therapeute in de psychiatrie gewerkt. Soms maakte dit mijn ontwikkeling als professionele kunstenaar niet makkelijk waardoor er weleens een minder actieve periode is geweest of er grote sprongen werden gemaakt.
 

​Toch experimenteede ik graag met materialen, bijvoorbeeld met zelfgemaakt waskrijten.  Ik zocht subtielere, minder felle en meer sprekende kleuren dan wat men kon kopen  Deze gebruikte ik bij mijn vroege aquarellen als ‘resist’ techniek en met getekende texturen.  Later, met het doel om donkerder en intensere, dieper gelaagde aquarellen te maken, kwam ik op het idee om mijn eigen manier papier te maken met geverfde pulp.  Dit diende als basis voor viltachtige en kleurgenuanceerde vellen voor collages, waarop ik verder kon aquarelleren.  Uiteindelijk werd dit ook gemengde techniek met o.a. pastelkrijt.
 
Tussendoor heb ik ook steenbeeldhouwen ontdekt en daarbij realiseerde me dat ik altijd al een gevoel voor ruimtelijke diepte in mijn werk heb getoond, zelfs al schilderend op papier: gelaagdheid, doorkijkjes en perspectief, tot architectonisch aan toe.  Er brak een periode van meer abstract werk aan, waarbij ik geïnspireerd werd door perspectief en diepte in geometrische patronen.
 
Hoewel ik mijzelf nooit zo’n adept voelde van politiek geladen werk, waren de periodes van onderdrukkende en onmenselijke interraciale machtsstrijd in de wijde wereld (Rwanda, Congo, Irak, Syrië, Palestina, Jemen …. ), zo storend dat ik iets van mijn zielsangst wilde uitdrukken.
 
Omdat ik nu al ruim tien jaar met pensioen ben, heb ik meer tijd om de thema's die mij aanspreken te ontwikkelen. Zo raakte ik vervult van wanhoop over hoe onmogelijk het blijkt voor stammen, rassen, nationaliteiten, politieke systemen en religies om met elkaar samen te werken en te leven en dat vooral hierdoor onze aardbol uitgeput raakt. Met een voorraad van verzamelde ideeën en materialen, begon ik torens en ramen van heilige gebouwen te gebruiken als symbool voor de onlusten, vooral die in het Midden-Oosten.  Voor het ruimtelijk werk koos ik MDF, wat relatief makkelijk te bewerken, te zagen en te gutsen was. 

​De experimenten o.a. met MDF (gutsen, openingen zagen en kunsthars) hebben een aantal beelden opgeleverd, waarin images van oorlog- en klimaatveranderingen minder opvallend zijn verwerkt.  Het resultaat is wat dubbelzinnig: mooie vormen van ramen, bogen, poorten bewerkt maar met akelige tegenstrijdige inhoud - de alles vernietigende kracht waar de aarde momenteel mee te kampen heeft.
 
Tussendoor heb ik heerlijk met puur aquarelleren gewerkt om mijn indrukken van de oneindigheid van de natuur, water en lucht uit te beelden bijv. langs de kust van de Noorweegse archipeligo n.a.v. een Hurtigruten reis.  Doordat ik af en toe tijdens de zomer buiten Aquareleer Workshops dat ik organiseerde ook tijd had om te schetsen, ondervond ik het werken in de natuur, in de openlucht, een opfrissende en helende activiteit.

Voor meer informatie www.pennyjohnson.nl​

Irene Molenaar en Anja Jansen sluiten zondagmiddag de tentoonstelling af met een duet voor klarinet.

---

Programma

Programmaoverzicht

Over ons

Voorgeschiedenis
Stichting
Dorpskerk
Activiteiten

Contact

Stichting Cultuur in de Dorpskerk
Burg. Enschedélaan 65
2071 AT  Santpoort Noord
tel: 023 5381515

cultuurindedorpskerk@gmail.com

Volg ons

Nieuws

---

Facebook

---

---

Dorpskerk Santpoort-Noord, uw podium voor culturele evenementen.